Kthimi ne njeshmerine e Zotit.

Titulli: Kthimi ne njeshmerine e Zotit. Thu Mar 06, 2008 10:34 am

Fjala e teuhidit (njëshmërisë së Allahut) “La ilahe Il-lallah” erdhi për të korrigjuar besimin – jo vetëm të paganëve të lashtë por për të gjithë njerëzit deri në Ditën e Gjykimit. Dëshmon që nuk ka hyjni tjetër përveç Allahut – askush përveç Allahut dhe askush krahas Tij. Askush nuk është i ngjashëm me Të, askush nuk krijon dhe mbështet jetën përveç Tij dhe askush nuk ka të drejtë përveç Tij për të qeverisur krijimin. Koncepti i Teuhidit hyn në të gjitha aspektet e besimit dhe adhurimit, në të gjitha aspektet e jetës.

E pranon Atë apo jo, njeriu është totalisht në borxh ndaj Krijuesit të Tij për ekzistencën e tij të vazhdueshme orë për orë, pa i përmendur begatitë si llojllojshmëria e pronave dhe aftësive. Duke ditur që Allahu i vetëm është Krijuesi, Mbështesi i jetës, Furnizuesi, Kontrolluesi - burimi i të gjtha begative dhe dëmeve në Duart e të cilit është Gjykimi dhe fati final i njerëzve. Kërkon përmes sensit normal dhe arsyes që vetëm Ai të adhurohet.

Megjithëse koncepti i adhurimit (Ibadet) ka qenë gradualisht i reduktuar në përdorimin e zakonshëm për të kuptuar pak më shumë sesa kryerja e disa riteve dhe rituale fetare, ndërsa përkufizimi i vërtetë dhe original është më përfshirës. Ai përfshin të gjitha veprat dhe qëllimet e motivuara nga një njohje e madhështisë – atë kombinim të dashurisë dhe frikës, duke prodhuar përpjekje për të kënaqur të adhuruarin dhe për të shmangur pakënaqësinë e tij. Një objekt adhurimi vazhdimisht zotëron mendjen e adhuruesit dhe si rrjedhojë drejton sjelljet e tij, të dyja ato të vetëdijshmet dhe të pavetëdijshmet. Përkufizimit korrekt duhet të jetë i qartë që përkundër që përmendin “La ilahe il-lallah”, objekti i dikujt i adhurimit mund të jetë diçka tjetër përveç Allahut, subhanehu ve teala: “A e ke parë ti atë i cili ka marrë si zotin e tij dëshirat e veta dhe (kështu) Allahu e ka humbur atë përshkak të dijes? ”[el-Xhathijah: 45: 23]

Ata ndjekësit e gënjeshtrës në formë të ideologjive politike dhe liderëve kombëtarë, zakoneve të huaja, pasurisë, modës ose gëzimeve të ndryshme të dynjasë mund të supozojnë që duke i bërë sexhde Allahut ata e adhurojnë Atë të vetëm. Por Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, me vendsomëri e ka korrigjuar këtë keqkuptim. Një herë, Adij bin Hatim hyri ndërsa Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ishte duke recituar një ajet nga Kur’ani: “Ata i morën dijetarët dhe priftërinjtë e tyre si zota tjetër përveç Allahut dhe (gjithshtu) Mesihun, birin e Merjemes. Dhe ata nuk ishin të urdhëruar tjetër veçse për të adhuruar Një Zot…. ” [Et-Tevbe 9: 31]

Adij ( i cili më parë ka qenë i krishterë) ka thënë: ”O i dërguar i Allahut, Ata nuk i adhuronin ata”. Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, iu përgjigj: ”A nuk i thanë atyre që e ndaluara ishte e lejuar dhe e lejuara ishte e ndaluar dhe ata i ndoqën ata në këtë? ” Kur Adij e pranoj: ”Po” Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: ”Ai ishte adhurimi i atyre ndaj tyre (priftërinjve)”. [Ahmedi dhe et-Tirmidhiu]

Kështu adhurimi ishte përkufizuar si bindje - një fakt që bëhet i qartë nga çdo studim siperfaqsorë të Kur’anit në të cilin Allahu, subhanehu ve teala, ka urdhëruar duke përsëritur: “Bindju Allahut dhe të Dërguarit” [ajetet 3; 32; 3: 132; 4: 59; 8: 1; 8: 46; 24: 54; 47: 33, dhe shumë ajete të tjera që dallojnë por kanë të njëjtin kuptim]

“Legjislacioni është vetëm për Allahun. Ai ka urdhëruar që ju të mos adhuroni askënd përveç Tij. Ajo është feja e drejtë por pjesa më e madhe e njerëzve nuk dinë” [Jusuf : 12: 40]

Dy lloje të shirkut ishin të zakonshme përpara dhe pas Profetësisë së Muhammedit, sal-lallahu alejhi ve sel-lem,. E para nga këta është drejtimi i akteve të adhurimit të tjerëve përveç Allahut ndërkohë duke pohuar besimin tek Ai. Kur’ani urdhëron: “Dhe mos merr krahas Allahut asnjë Zot. Nuk ka Zot tjetër përveç Tij” [el-Kasas : 28: 88]

Lloji tjetër i shirkut është përkatësia me ligjet dhe gjykimet e tjera përveç ligjeve dhe gjykimeve të Allahut.

“A i vure re ata që mendojnë se besuan atë që të zbriti ty, dhe atë që zbriti para teje, se si dëshirojnë mes tyre të gjykojë djalli (taguti), e duke qenë se janë urdhëruar që të mos e besojnë atë. E djalli dëshiron t'i humbë në pafundësi.”. [el-Nisa: 4: 60]

Humbja e teuhidit është ngjarja më e trishtueshme sot, në praninë e filozofive të huaja dhe stileve të jetës së tyre, shtypjes politike, bidateve-shpikjeve të reja në fe, formave të pa numëruara të mosbindjes. Allahu, subhanehu ve teala, paralajmëron: “Ndiqeni atë çfarë ju është shpallur ju nga Zoti i juaj. Dhe mos ndiqni zota të tjera përveç Tij”[A’rafë: 7: 3]

“Në qoftë se u bindesh shumicës (mohuese që janë) në tokë, ata do të largojnë ty nga rruga e All-llahut...” [el-En’am 6: 116]

“Një shumicë (e mohuesve), duke mos pasur kurrfarë dije, por vetëm nga pasionet e tyre, duan t'i largojnë nga e vërteta (njerëzit). Po Zoti yt di më së miri për ata që i shkelin dispozitat”. [el-En’am 6: 119]

“Dhe mos iu bind atij zemrës së cilit ne ia kemi larguar të përkujtuarit tonë dhe ndjek dëshirat e tij dhe që e teprojnë (dalin nga limitet e caktuara nga Allahu)” [el-Kehf 18: 28]

Përmisimi do të kryhet vetëm kur maxhoranca e muslimanëve do të kthehet tek adhurimi i vërtetë i Allahut dhe nuk do të tolerojë më shirkun-mohimin dhe mosbesimin e Zotit në të gjitha aspektet. Xhihadi i madh kundër tiranisë dhe shtypjes kudo në botë nuk do të pranohet nga Allahu e as të ndihmohet nga Ai derisa pjesëmarrësit të janë me të vërtetë të dedikuar për në çështjen e Tij dhe të pastruar nga të gjitha motivimet e tjera. Xhihadi kundër vetëvetes dhe përmirësimi i shpirtit janë hapat e parë drejt xhihadit për islam.

“Me të vërtetë, Allahu nuk e ndryshon gjendjen e një populli përderisa ata të ndryshojnë atë çfarë është në vetetet e tyre… ”[er-Rad 13: 11]

Zgjidhja fillon me individin…në vete.