ju njom me krijuesit tanë-VALDETE BERISHA

SHI NË ZEMRËN TIME

Jashtë bie shi
Si në zemrën time

Ato pika që bien në tokë
Lot vuajtjesh
E lot qetësie janë

Rikujtoj shikimin tënd
Zemrën tënde
Duart tua
Zërin tënd
Që aq shumë i dua

Jashtë bie shi
Si në zemrën time
Që thotë pa u hamendur
Oh sa të dua

Frikohem nga amshimi
Frikohem nga fjalët e mia
Nga të gjitha frikohem

Ti nuk je me mua
Por dashuria që kam për ty
Më mban në jetë
Derisa të shkoj larg nga këtu

Ndoshta sot, nesër, më vonë
Do të vij të të shoh TY
Dhe shiun që nuk ndalet

DASHURI E HUMBUR

Mbrëmja bie
Me peshën e saj
Mbi liqe
Shoh zjarr

Afrohem
Sytë më shkëlqejnë
Qaj vajtoj
Për një dashuri të humbur

Ndoshta jam në ëndërr
Ëndrrat janë të paqarta
Edhe shumë të zeza janë
Fundja e fundit do t’i ngjyrosë
Do të përziej ngjyrat e tyre

Botën nuk e kam larg
I shoh dritat
Edhe toka mund të bëjë zhurmën që do
Dikush do të më ndiej

Ndoshta kërkoj tepër
Do të ndaj ngrohtësinë e shpirtit
Në qoftë se bota ndryshon...

NJЁ ЁNDЁRR ME TY

Aurora e një udhëtimi
Numëronte njëmijë e një net
Valë nëpër mjegulla
Duke kërkuar kohën që ikë
Qenie të larguara
Të mashtruara me yjet
Të bashkuara me dritën e hënës
Të përkundura në zemrën time
Të pushuara në kujtimet që flenë
E përjetoj dashurinë tonë
Të përqafoj
Një ëndërr me ty
Më lehtëson jetën
Ende të dua

TI

Edhe njëherë
Le buzët e tua
Të rrëshqasin në të miat

Edhe njëherë
Dua të ndjej prekjet e tua
Edhe pse më bëjnë
Që trupi të më rrëqethet

Dua të mos zgjohem kurrë
Nga kjo mrekulli
E fshehtë shpirtrash

DUHET

Duhet të jetoj që të ekzistoj
Duhet të këndoj që të mos qaj
Duhet të buzëqesh që të mos vuaj
Duhet të dashuroj që të mos harroj

Megjithatë jeta vazhdon
Edhe pa Ty

NЁ SYTЁ E MI

Hyre në jetën time
I tejdukshëm

Në zemër asgjë
Nuk më gëzon

Ato ditë nuk do t’i ndërroja
As me margaritarët e botës

Asgjë nuk shkëlqen
Më shumë në sytë e mi

Larg teje
Plot dhimbje

PSE

Hidhërohem
Pse të desha
Pse të dua
Pse do të të dua
Përgjithmonë

Hidhërohem
Pse i pata
Sytë e mbyllur
Kur të pashë

BESOJA

Qetësia është tradhti
E mbështjellë me dhimbje

Gjëja e fundit që vdes është shpresa
Ti do të jesh gjithmonë në mua
Në ëndrrat e mia.

Besoja në dashuri të përjetshme
I besoja qiellit

Me vite ndryshuan ëndrrat
Ylberit iu zbehën ngjyrat

Një jetë nuk më mjafton
Të të harroj

TЁ PRITA

Të prita gjatë
Të kthehesh
Me ditë me javë me muaj
Ndoshta më shumë

Derisa e kuptova
Se nuk më do më

Dhe as që do të më kthehesh
Ndonjëherë...

ÇKA DIMЁ

Dimë të ledhatojmë një lëkurë
Të puthim një gojë

Ne dimë t’iu themi
Tung! Mirë! Ju si jeni?
Njerëzve që mezi i njohim

Ne kemi frikë të jetojmë
Dhe vdekjes ia kemi frikën

Shpesh na ndodhë
Që të mos dimë çka duam

Nuk kemi kurrfarë kënaqësie

KЁTU

Qetësia e qytetit më pëshpërit si zakonisht
Era rrëshqet nëpër dritat e natës
Në kërkimin e një shikimi që ka dallim

Kjo natë me këtë qetësi misterioze
Pasqyron sytë e fiksuar
Në një imazh të saktë të dëshirës

Një fytyrë u përngjan
Fjalëve dhe parfumeve
Që ndihen në këtë qytezë
Ku njoh disa rrugë këtu
Dhe një liqe...

ILUZION

Një siluetë u ndal poshtë shtëpisë sime
Ndoshta je ti apo hija jote
Ndoshta iluzion i hapave tu
Është vetëm një taksi që pret dikë

LARG TEJE

Larg teje ëndërrova
Për trenat që shkojnë
Duke bartur trupa të rinj
Që treten nëpër qytetet e huaja

Në orët e ëndrrave
Që shpërthejnë rrugëve
Theva neonin tënd

Ty që të dua më shumë se veten
Të pashë të zvogëluar në atë vend
Duke pritur kalimtarë që pyesin për orën

Kjo është ajo jetë e jona
Që na flakëron
Për t’u shuar diku në dekor dimri

Kohë buzëqeshjesh
Kohë vuajtjesh bashkë

QETЁSIA

Larg shumë larg
Era fishkëllen nëpër valë
Trenat s’bëjnë zhurmë nëpër natë

Unë shikoj dritat nëpër shtëpitë
Nga një dritarez e vogël
Gështenjat që valëzojnë në këtë erë
Ngjyrën e përhimët të qiellit që rrënohet

S’ndjej lëvizje rreth meje
Diçka më zë frymën
Shpirti do të më dalë

Këtë qetësi të rëndë
E kam mike

PËR TY

Mendoj për ty
Për qiellin e përhimët
Për jetën që djegë dhe ikën

Për ty mendoj
Për bukurinë tënde

Kur ti nuk flet
Nuk di asgjë për ty

Të shikoj si ekziston
Afër jetës sime

Sikur një ëndërr e fundit
Sikur e vetmja ëndërr...

ALMA PAPAMIHALIAlma Papamihali u lind në qershor të vitit 1974 në Tiranë.Aty kreu gjimnazin Ismail Qemajli më pas studjoi Gjuhë dhe letërsi.E rritur në një familje artdashëse mori nxitje dhe përkrahje.Bota letrare veqanarisht poezia ia rrëmbeu shpirtin nga fëmijëria.Almaka lexuar shumë libra nga fëmijëria,ajo kishte edhe shkrimtarët dhe poetët e vet të preferuar si:Migjenin,Naimin;Mjedën,Poradecin, Kadarenë,Agollin,Spahiun,Bardhyl London etj…..

Nga letërsia e huaj Alma preferonte:Pushkinin,Heinrich Heine,Pablo Neruda etj…….

Alma në vitet shkollore ,ka bashkëpunuar me gazetat dhe revistat e qytetit,si:”RINIA”;”INTERVISTA”;”PASQYRA”etj…

Aktualisht znj.Alma jeton me familje në Gjermani,mallin e shuan për Atdheun me një hallkë të fortë lidhje,kjo është poezia.Alma këtë vit ka botuar përmbledhjen poetike me 100 poezi-”NËN TINGUJT E NATËS” ,poezi mjaft me vlerë mes të cilave pasqyron mallin,dashurinë dhe nostalgjinë. Shkrimet në vijim do të na njohin me rrugëtimin e saj poetik.

Postuar diten E Shtunë, 26 Korrik 2008 ne oren 11:48 am dhe kategorizuar nen poetët tanë në mërgim. Ndiqi pergjigjet ndaj ketij postimi nepermjet burimit RSS 2.0. Redakto.

ALMA PAPAMIHALI

MORALI

Mbeta një njeri
i moralshëm në jetë,
përderisa s´jetova,
ashtu siç desha vetë…

ALMA PAPAMIHALI
KOHA IME
Së fundi kuptova,
që s´është e thënë
të dashurosh sytë,
apo buzëqeshjen…

Ka dhe të tillë
njerëz në botë,
që dashurojnë kohën,
më shumë se prekjen.

NËNË

Çdo të thotë nënë vallë?
Të duash me zemër jo me fjalë.

Çdo të thotë nënë të jesh?
Në mbrëmje e fundit të biesh të flesh.

Çdo të thotë nënë të quhesh?
Asnjë lodhjeje mos i druhesh.

Çdo të thotë nënë të thërrasin?

Lumturinë e botës ndërduar të zgjasin.

ALMA PAPAMIHALI
MEGJITHATË…JETOJMË

Një natë pa gjumë,
lind një ditë të vdekur…
megjithatë jetojmë
dhe ditën pa e prekur…

ALMA PAPAMIHALI

VLERA E KOHËS

Qameti bëhet në sekondë,
thonë…
të presish minutin,
është tepër vonë…

DDO TË PRES

Do të pres the, maji i shkrepur,
E para vjen zemra, pak do vonoj,
Sytë nëpër flakë, prushi do ju ket’ngelur,
Përshëndetja; buzëve do rremojë.
Koha do të ik, ngelur s’kemi ne,
Do kujtosh Majin, mos s’tu besua?
Nën një krah pulebardhe deti u fsheh,
Shqep një luleshqere, se s’beson tek mua!

alan luzaj

DALAN LUZAJJETA JONË

Kështu është jeta, miku im,
Sa pak na qeshi aq na rreu.
Cdo humbje brenda lë trashëgim,
Trashëgimi thellë, ngadalë na breu.
Syrit dritën na i morën,
Ndëshkimi binte mbi ndëshkim,
Në të gjelbër si halorët,
Jetuam, në cilën stinë?

DALAN LUZAJ

KTHIM

Nga larg me zërin diç më nise,
Kthen sërish ditë e re,
Ndarjes mjegullën ia grise,
Nga shpirti diell kur më dhe.
Të përshëndes, diç më tepër,
U thanë me det e oqean,
Pa mundur kurrë, të hedh në letër,
Ç’ndjej…
Kur ti afron e më rri pranë.

DALAN LUZAJ
ZEMRAT

Kthej zemrën atje, ku je,
Të ndjej, si rreh zemra juaj!
Në pastë zjarr e s’më dhe,
Te unë do thahet pjesa juaj.